Aνάμνηση μπαρμπα-Γιάννη

Ήμουνα 10 περίπου, ξενύχταγα ενώ όλοι κομόντουσαν . Είχα το προνόμιο να κοιμάμαι στον καναπέ κρεββάτι στο σαλόνι οπότε χάζευα στα μουλωχτά την τηλεόραση ...ασπρόμαυρη Ultra 24 ιντσών , εγγλέζικη . Φερμένη με καμάρι από τον πατέρα μου σε ένα ταξίδι του .Κείνο το βράδυ τον είδα ...σταθερές φωτογραφίες που εναλλάσονταν στο ρυθμό της μουσικής παράταιρα θες -τερτίπι του σκηνοθέτη . Μια κίνηση σε μαύρο φόντο , μια σε άσπρο .Ο μπαρμπα-Γιάννης χόρευε ζεϊμπέκικο ...τίναζε στο χριστιανό Θεό και μετά ξάπλωνε στη μάνα την πρωτό-γονη τη Γη το ανθρώπινό του πάθος σα θνητός θεός με χέρια απλωμένα.Με στοίχειωσε από τότενες ...κι όλο το χω άχτι να ξαναδώ την εικόνα του τη σεπτή κι ασκητικά ρουφηγμένη από το χρόνο να χορεύει...Με στοίχειωσε και με λυτρώνει η φιγούρα του .Ώρα καλή μπάρμπα Γιάννη ...μια γουλιά κρασί τη στάζω σε μια γλάστρα να την έχεις συντροφιά στου Άδη τις γειτονιές ...

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά

απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,

κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά

κι από τα δάσα.

Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,

αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι

και θα μυρίζει ήλιο και βροχή

και νειό φεγγάρι . . .

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,

στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,

και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ

χρυσή κουβέντα:

. . . Πως , να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"

που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει

καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά

προς τη Σελήνη . . .

.....................................................................

Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ

κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -

μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή

κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,

που άκουγα διπλά τα βήματα μου!

Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά; κι εσύ κοντά μου . .

(Γιάννη Σκαρίμπα "Ουλαλούμ" http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/skaribas-p.htm)