Ένα χάδι
Ξύπνησα σ' άδειο δωμάτιο,
μόνος σαν σε ένα κουτί ...
με φώς θαμπό και ήχους ξένους .
Σε πέρασμα του Αχέροντα μην έχοντας τα ναύλα
να πάω μπρος ...να πάω πίσω
μόνος στην ακροποταμιά γερτός και κουρασμένος
γοητευμένος απ' τη θολή μαγεία της φθοράς...
Συχνά πυκνά με ξύπναγε ένα απαλό της χάδι
μια άγνωστη ζεστή και τρυφερή μορφή
γλυκά με ταρακούναγε να νιώσω τη ζωή
δε ξέρω πόσο κράτησε τούτη η αναμονή
δε ξέρω αν ήταν γραφτό ο Άδης να μ αφήσει
δε ξέρω αν κάποιος άγγελος με γλύτωσε από τη λήθη
δε ξέρω αν αποφάσισα εγώ να περπατήσω
Δε ξέρω και πια δε ρωτώ μα μόνο ένα κοιτάζω
το χάδι να χω φυλαχτό όπου μπορώ να δίνω
να μοιραστώ μου τη χαρά στη ζήση της φυγής μου
19/10/2006 in memoriam της ασπροντυμένης μορφής που με ξύπναγε τα βράδια ένα χρόνο πριν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου