We got more soul...

   Μερικές φορές έρχεται μια στιγμή που ξαφνικά  ο χρόνος αλλάζει ροή και τα όσα συμβαίνουν φαντάζουν μεμονωμένα στιγμιότυπα μια ταινίας στην οποία κατέχεις τη θέση του πρωταγωνιστή, του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου και του κριτικού. Βοηθούν σε αυτό μια σειρά από ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα σε αυτόνομες χωροχρονικές στιγμές, που όμως μπλέκονται μεταξύ τους έχοντας κεντρικό άξονα εσένα , με ένα τρόπο όμως που η λογική δε μπορεί να εξηγήσει. Λες και η μουσική ή μια άσχετη εικόνα γίνεται ένα δοχείο διύλισης κι ανάμειξης .
  Χειμώνας του 2009 ...ο χρόνος σταματάει γύρω σου ένα απόγευμα περίοδο Χριστουγέννων, όταν μαθαίνεις πως Πρωτοχρονιά θα κάνεις στα γραφεία του ΟΑΕΔ . Κι έχεις να ανέβεις κι εκείνη την ανηφόρα με τις πατερίτσες στον Άη Αρτέμη με σκέψεις να 'ρχωνται σα μικρά εντομάκια που τα τράβηξε το φως του συμβάντος όπως έλαμψε στο σκοτάδι της ρουτίνας. Όσο και να θές να το παίξεις χαλαρός ε...μια ψυχρασία τη νιώθείς , ένα "τι μέλλει γεννέσθαι" , ένα "γαμω την τύχη μου τη κορδελιάστρα" (που λέει μια αγαπημένη ψυχή) .
  Η τότε καλή μου, στα πλαίσια τόνωσης του ηθικού μου -αλλά και επειδή είχε τσιμπήσει το δόλωμα της διαφήμησης από περιοδικά και ψαγμένες-στα-περί-της-τέχνης φίλες - έριξε την ιδέα να πάμε να κινηματογράφο και να δούμε το "Soul Kitchen" ,  που "είναι έτσι...!!!" "που χουν πει για αυτό..."
   Να  'μαι ειλικρινής , μπήκα στην αίθουσα με κρύα καρδιά και  την ταινία την έβλεπα ουδέτερα μέσα στο συνοθύλευμα συναισθημάτων και σκέψεων που με κατάκλυζαν εκείνη την εποχή.Χρειάζεται συχνά ένας καταλύτης, ένα σπίρτο που θα ανάψει το φυτίλι που  χώνεται ανάμεσα σε μνήμες και συναισθήματα κάνοντάς τα να σκάνε σαν πυροτεχνήματα  όπως συνεχίζει την πορεία του καρέ καρέ ως το φινάλε. Το φυτίλι μου ήταν το τραγούδι του Dyke  σε τετοιο βαθμό που  έκανε τα όσα μέσα μου   έπαιζε η οθόνη του μυαλού μου να ταυτιστούν με την ταινία .
  Θα ήθελα πολύ να 'χα ένα Soul Kitchen , και το φαντασιώνωμαι που και που . Ένα χώρο , κατάσταση, που να αφήνει τη δράση αυθόρμητη με τα όποια στραβά και καλά της , ζωντανό οργανισμό να αντέχει παράδοξα  κόντρα στην τεχνοκρατική αντίληψη του συμφέροντος  και τη μηχανιστική αδυσώπητη ροή κανόνων  και πλαισίων ανατρέποντας με μια κίνηση τραγωδίας-  παρέμβαση του από μηχανής Θεού,  τα μουντά πλαίσια αριθμών και νόμων.
   Τέλος πάντων μη έχοντας το Soul Kitchen  και τον από μηχανής Θεό  , κρατάω τη γλυκιά ζεστασιά που ένιωσα ξαφνικά τότε με το τραγούδι του Dyke, μια ζεστασιά σα παιδικό χειμωνιάτικο καφτό μπάνιο που το ακολουθούν  απαλές πυτζάμες, μυρωδάτα σκεπάσματα κι αγγαλιά από το μπαμπά και τη μαμά και ξέρεις ότι όλα θα γίνουν κι ας αγνοείς το πότε και το πως.
   We got more soul... και θα  παίζουμε μπάλα ακόμα , στην τελική η ζωή μας είναι που θα πρέπει να ναι δημιουργική και οι από μηχανής Θεοί εμείς, αν θα εκφραστούμε από κάποιο τέτοιο μαγαζί είναι λεπτομέρεια . Η ουσία είναι στην κάθε μας μέρα που περνάμε .


ΥΓ.
Σε ευχαριστώ miliokas γιατο ωραίο τριπάκι που με έβαλε η δημοσίευσή σου!
[:one_half_hour_later]