''...Οι άνθρωποι βρίσκονται σε ακατάπαυστη κίνηση, σαν μανιακοί.Άλλοι τρέχουνε από δω, άλλοι από κει.Όλοι βιάζονται.Δοξάζω τον Θεό άμα δώ κανέναν να πορεύεται ήσυχα, χωρίς να βιάζεται!...Άλλοι τρέχουνε λαχανιασμένοι να πιάσουνε τη χρυσή ρόδα, που την κυλά μπροστά τους ο διάβολος, που τον λέγανε Ερμή... Άλλοι κάνουνε λογής-λογής συνέδρια, και συζητάνε περί ανέμων και υδάτων, άλλοι μαζεύονται κι αλληλοθαυμάζονται κι αλληλομισούνται σε σωματεία, σε συλλόγους, σε εταιρείες, άλλοι μαζεύονται σαν τα μυρμήγκια κατά χιλιάδες και βλέπουνε τα λεγόμενα ματς...άλλοι εκθέτουνε τα έργα της τέχνης τους και καμαρώνουνε, ως που να περάσουνε δυό-τρεις μέρες και να τους ξεχάσουνε οι θαυμαστές τους, άλλοι τυπώνουνε βιβλία,άλλοι βγάζουνε λόγους σαν βραχνιασμένοι βάτραχοι...Όλοι,τέλος πάντων, καταγίνονται με όλα, όσα μπορούνε σε τούτον τον ντουνιά, για να ξεχάσουνε τον εαυτό τους, για να μην απομένουνε μοναχοί και δούνε τη γύμνια τους, τη μιζέρια τους, το χάος που τους ζώνει...''
Από το βιβλίο ''Ευλογημένο καταφύγιο'' του Φώτη Κόντογλου,εκδόσεις Ακρίτας.
Πρόκειται για δημοσιευμένα άρθρα στην καθημερινή αθηναϊκή εφημερίδα''Ελευθερία'', όπου έγραφε από το 1948.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου