Έχουν περάσει πολλά χρόνια από κείνη τη στιγμή που στο άγουρο τότε μυαλουδάκι μου των 14 χρόνων εντυπώθηκε βαθιά μια παράξενη αίσθηση που ακόμα δεν έχω ερμηνεύσει -μα πάντοτε σέβομαι για την πληρότητα συναισθημάτων που μου προξενεί και τον πλούτο των ερεθισμάτων που μεταδίδει στο μυαλό μου.
Ίσως να ισχύει ο κανόνας πως "τα εξωτερικά όργανα είναι απλά προέκταση των εσωτερικών βιολογικών οργάνων" -κατά τον ορισμό του Yusef Lateef για την Jazz-, κι αν αυτό το εντάξεις στο πλαίσιο ερωτισμού που διέπει αυτή τη μουσική, την τρέλα και την αρωστημένη μεγαλοφυϊα των δημιουργών της και διακρίνεις πίσω από τη λαμπεράδα, την πρόστυχη και σκοτεινή καταγωγή της -και της μουσικής και τής αργκώ που την εκφράζει λεκτικά με έννοιες και σημεία - 'κει πίσω στα στενοσόκακα των μπορντέλων της Ν.Ορλεάνης, θα καταλάβεις γιατί η jazz είναι σα τον τύπο που αποτελλεί την ατραξιόν του όμορφου πάρτυ αλλά κανείς δε θαθελε να φλερτάρει ή και να τολμήσει να συνοδέψει σε μια έξοδο την κόρη του!.
Η σχέση με τη μουσική και το μουσικό έργο είναι βιωματική, πόσο μάλλον στην jazz που ο κυριότερος της σκοπός είναι η ηχητική έκφραση του συναισθηματικού και εγκεφαλικού φορτίου του μουσικού...
...
άκου χωρίς να κρίνεις...
Άκου τη μελαγχολία της νύχτας
το πάθος των κρουστών
την κραυγή της τρομπέτας
το ουρλιαχτό του σαξοφώνου
τη βουή της μέρας
τη νοσταλγία των πλήκτρων...
άκου και μη κρίνεις...
1 σχόλιο:
...μμμ, ναι.
Και μοιάζει σαν εκείνον τον τύπο, που όλες κρυφά ποθούν να κυλιστούν μαζί του στα σεντόνια ενός φτηνού ξενοδοχείου, αλλά καμιά δεν θα ήθελε να συστήσει στις φιλενάδες της.
..για να προχωρήσω λίγο τον υπέροχο ορισμό που έδωσες γι αυτή τη μουσική.
Τελικά με τον τρόπο σου μας κάνεις σιγά σιγά να αγαπήσουμε τζαζ.
( χάρηκα γι αυτή την προσθήκη και την επιστροφή σχεδόν ένα χρόνο μετά, στο μπλογκ σου :)
Δημοσίευση σχολίου